Галерея
Поиск по сайту...
Вход на сайт
Сейчас на сайте
Сейчас 9 гостей онлайн«Прылуцкая спадчына» действует |
15.04.2011 13:28 | |||
На фото: Участники собрания в центре народного творчества д. Прилуки. Организационное собрание инициативной группы по созданию фонда состоялось 14 апреля в центре народного творчества деревни Прилуки. Почему именно фонд? И почему он называется «Прылуцкая спадчына»? Дело в том, что Прилуки, расположенные в живописном месте на берегах быстроводной Птичи, появились на важном направлении, ведущем из Минска в Новогрудок (город, вокруг которого собирались земли Великого Княжества Литовского). Это и определило богатую историю места.
Директор ценрта народного творчества д. Прилуки заслуженный работник культуры Беларуси Леонид Александрович Волчек. Как и при создании местного благотворительного фонда «Северные Афины», в Прилуках также надеются на развитие частно-государственного партнёрства, поэтому и здесь ставку сделали на инициативу членов Минского столичного союза предпринимателей и работодателей, председатель которого, Владимир Николаевич Корягин был приглашён на заседание.
Председатель минского столичного союза предпринимателей и работодателей Владимир Николаевич Корягин. Итак, «Прылуцкая спадчына» начала работу, а значит, ещё одним культурным, духовным сообществом в нашей стране стало больше! Мае прыгожыя Прылукі, Прытулак даўніны глыбокай, Жывуць цікава, без прынукі І ад сталіцы недалёка.
Каб ведалі як тут прыгожа! Старыя замкі і двары, Старяць крыжы на раздарожжы І вабіць вока плот стары.
Усё дыхае тут даўніною, Лірычны дорыць нам настрой, Дубы, бярозы чарадою Над Птіччу – мілаю ракой.
Текст 2. Жывуць паданні ў Прылуках, Як біліся князі на Луках, Манахі, графы тут жылі, Не раз вайну перажылі.
3.
Каб ведаць гісторыю гэтых мясцін Сабраліся разам гісторык, вучоны, Мастак, журналіст і музейшчык адзін, Хто сэрцам з Радзімай сваёй заручоны.
І шмат яшчэ хто, але з мэтай адной, Каб жыў гэты Замак над Птіччу ракой, І парк наваколле прыгожыў і славіў, І подых мінуўшчыны моладзь цікавіў.
Пяць год, як з”ядналіся ў гурт і шукаюць, Складаюць архівы, імёны вяртаюць, А знойдуць каштоўнае, то захаваюць, “Прылукскаю спадчынай” гурт называюць.
Гісторыя Прылук Мінула шмат гадоў, вякоў І ўцякло вады ў Птічы, І многа страчана слядоў, Ды вабіць подых таямнічы.
У змрок стагоддзяў мы глядзім І бачым сярод кветак бэзу, Агінскай Ганны светлы лік І чуем гукі паланэзаў.
І дабрадзейнасць і любоў, Яна заклала ў святыню, Якая праз смугу вякоў Ва ўдзячнай памяці не згіне.
Ва славу Троіцы Святой, Манахаў шчырыя літанні, Душы дарылі супакой, Прыводзілі да пакаяння.
І на мурах Палац паўстаў, І ў ім жыццё завіравала, Дзе рамантызму дух вітаў, Культуру шляхта ўздымала.
І граф Прушынскі І Манюшка, Гасцямі частымі былі, І Орды слаўнага малюнкі Да нас з тае пары дайшлі.
Вялікі ўздым наш край пазнаў У пазамінулае стагоддзе, Тут Горват вежы будаваў, Маёнтак Гутэн Чапскі ўзводзіў.
Прыгожыў дрэваў чараду Садзіў з лістоўніц і акацый, Зрабіў запруду на ваду, І млын, каб край мог развівацца.
Жывуць Прылукі
І сёння памяць тут жыве,І парк стары, дзе закаханым, Складае велічны санэт Той, хто Зямлі сваёй адданы.
Вандроўкі розныя, сустрэчы, У гонар кнігі вечарыны, І клопат аб надзённым, вечным, Ўсё гэта з мэтаю адзінай.
Мы упрыгожваем яе, Калі крыніцы чысцім, паркі, Музея толькі не стае Духоўнай нашай гаспадарцы.
Але пабачылі Вы каб, Прывезлі мы духоўны скарб. Ён на выставе, недалёка, Зайдзіце і зірніце вокам.
Няхай жывем мы даўніною, Але за тым, каб зналі людзі, Што і ў Бога той ізгой, Хто сваю спадчыну забудзе.
Каб нашы дзеці і ўнукі У шчасці, радасці жылі. І свае родныя Прылукі Заўжды любілі, бераглі.
Аўтар верша: Ларыса Іванаўна Сысун, кіраўнік духоўна-патрыятычнага аб’яднання “Светач” пры Палацы культуры г. Маладзечна.
|